We zijn alweer vroeg op pad vandaag en rijden eerst naar Wall.
Langs de autostrade zie je al grote reclameborden, billboards, voor Wall Drug Store.
Het is een winkel die al sinds 1931 bestaat. Ooit begonnen als een drug store is het nu eigenlijk een shopping center. Wij catalogiseren het als 'tourist trap'.
We hebben ook helemaal geen zin om te winkelen dus we zijn hier snel weg.
Even na Wall rijden we Badlands National Park binnen.
(we zullen heel het park doorkruisen 240-377-44-BIA27)
De Oglala Sioux gaven dit gebied de naam maco sika. Vertaald : slecht land.
Je kan dan ook weinig doen met het land. Het is niet geschikt voor landbouw of veeteelt.
Maar ... het heeft wel een speciale schoonheid.
We rijden een stukje van de Sage Rim Creek Road. Deze is onverhard. Ter hoogte van Sage Creek Campground keren we terug.
In de verte zien we enkele bizons en antilopen. Maar het is te warm om veel dieren te zien. Die liggen waarschijnlijk ergens te schuilen in de schaduw.
Bij Roberts Prairie Dog Town zien we niet alleen maar prairie dogs maar ook een holenuil (burrowing owl).
Het verbaast ons een beetje om toch nog redelijk wat groen te zien want het is hier kurkdroog.
Bij Hay Butte overlook zien we veel dikhoornschapen (wijfjes met jongen).
Het is bijna middag en extreem warm maar toch blijven we wel een half uur kijken. Het is mooi om te zien hoe de moeders aan de jongen tonen hoe ze over de smalle richels moeten lopen.
Kers op de taart is wanneer er uit de prairie nog een moeder met jong in onze richting komt. Wij geven ze de ruimte en ze lopen ons voorbij. De moeder houdt ons wel heel goed in de gaten. Daarna verdwijnen ze langs de smalle richels de badlands in.
Langs de S240 liggen meerdere viewpoints, allemaal met een ander adembenemend zicht.
Lunchen doen we bij Conata Picnic Area. We zijn hier helemaal alleen ... misschien door de warmte?
Gelukkig hebben ze hier voor afdakjes gezorgd. We kunnen in de schaduw zitten en al bij al valt het dan reuze mee met de hitte.
Totaal onverwacht zien we hier een snip (upland sandpiper).
We vervolgen onze weg, nog steeds langs de S240. Hier liggen ook nog uitkijkpunten.
Nu zou je denken, meer van hetzelfde. Maar het is toch telkens weer anders. Op dit deel zit er precies meer kleur in de grondlagen.
Fossil Exhibit Trail (0.4 km)
Het hele Badlands gebied is een belangrijke vindplaats van fossiele resten van uitgestorven zoogdieren.
We bekijken in het Ben Reiffel Visitor Center de tentoonstellingen. Vooral die over de opgravingen spreekt mijn zoon erg aan.
Ondanks de hitte (+ 40 °C) gaan we toch proberen om enkele korte wandelingen te doen.
Het Door Trail (1.2 km) en het Window Trail (0.4 km) vertrekken vanop dezelfde parking.
Tussen beide wandelingen in lassen we een drinkpauze in bij de auto.
Als laatste doen we de Cliff Shelf Trail (0.8 km)
Het pad klimt een beetje naar een bosje van jeneverbesstruiken (juniper). Je hebt er een schitterend vergezicht over de badlands.
En nu hebben we een frisse cola verdiend! Die gaan we drinken in het restaurant van Cedar Pass Lodge.
We kopen er ook een ijsje en nog wat extra water.
In Interior nemen we weg 44 door de prairie naar Scenic. Dan gaat het via de BIA27 naar het zuidelijk deel van het park bij White River Visitor Center. In de verte komen nogal donkere wolken aanzetten.
We krijgen een hoop uitleg, ook over hun geschiedenis en het Pine Ridge Reservation.
De donkere wolken die we al gezien hadden, hebben ons ingehaald. De ranger sluit alle luiken van de ramen en zet alles wat losstaat binnen. Hij vindt het geen goed idee voor ons om nu naar Wounded Knee te rijden, het gaat met zekerheid stormen maar hij weet niet hoe lang het zal duren, misschien geraken we hier vandaag niet meer weg. De man nodigt ons uit. We volgen hem en rijden naar het Oglala Lakota College Historical Center (bij Kyle). Hij moet daar ook nog van alles veilig gaan stellen en dan kunnen wij daar een kijkje nemen. Tegen dat we aankomen, zijn de eerste druppels al lang gevallen. In het Historical Center wordt nog meer uitleg over hun geschiedenis gegeven.
En dan barst de storm in alle hevigheid los. Donder, bliksem, striemende regen, rukwinden.
We mogen met de ranger mee om te schuilen bij hem thuis.
We hebben geluk. Na nog geen half uur trekt de storm weg. Wij kunnen verder maar we moeten plechtig beloven om het weer goed in de gaten te blijven houden.
De dorpjes in het Pine Ridge Reservation zien er wat slordig uit maar het gaat hun meer om de mensen, om het innerlijke.
We maken hier nog 1 stop, in Wounded Knee. Als je net een geschiedenisles gekregen hebt, maakt dit toch wel echt indruk. In deze vallei werden in 1890 meer dan 150 ongewapende Sioux mannen, vrouwen en kinderen 'per ongeluk' doodgeschoten door soldaten van het Amerikaanse leger die hen vergezelden op hun tocht naar een ander reservaat.
Er komen weer wat verdacht uitziende wolken aan ... dus snel wegwezen hier.
Om 17 u 40' rijden we de staat Nebraska binnen.
En de zon is weer van de partij.
Een uurtje later checken we in bij ons hotel in Chadron.
Er valt weinig te beleven in het stadje. Ze hebben er een Pizza Hut en een Walmart.
Kortom alles wat we nodig hebben.
