We zijn weer vroeg op pad vandaag. Moet ook wel, we hebben heel wat op het programma staan.
Wij gaan de route vandaag in wijzerzin doen. Je hebt dan de mooiste zichten op Mt Rushmore van op de Iron Mountain Road en op de Needles Highway krijg je een wow-gevoel bij de Eye of the Needle.
(zie roadbook voor uitgebreide routebeschrijving)
Via de Iron Mountain Road rijden we naar Custer State Park.
Het is een scenic drive die dwars door Black Hills National Forest gaat.
De weg loopt langs tunnels, Pig Tails (scherpe bochten), bossen en bergen.
Onderweg heb je hier en daar nog zicht op Mt Rushmore.
Al meteen als we in Custer State Park zijn, zien we de eerste dieren. Eerst enkele antilopen en daarna een kudde bizons, links en rechts van de weg, die naar een poel trekken.
Hier en daar is een mannetje dat zijn krachten wilt tonen.
Zelfs de kleintjes zijn al druk in de weer met oefenen.
Onze stop hier neemt dan ook redelijk wat tijd in beslag.
We wippen even binnen bij het Peter Norbeck Visitor Center en dan volgen we verder de Wildlife Loop door het park.
We zien nog reetjes, antilopen en enkele bizons op hun eentje.
De weg loopt over de prairie. Helemaal onder in de Wildlife Loop komen we dan de bekende ezels (burros) tegen. Zij zijn nakomelingen van een kudde die in de buurt bezoekers naar de top van Harney Peak bracht. Nadat de ritjes afgeschaft werden, zijn de ezels vrijgelaten in het park.
Nu komen ze naar de weg om bij de toeristen naar koekjes te bedelen.
Pech voor de ezeltjes maar wij geven geen gezouten tuc koekjes of koekjes met vanille !!! Niet normaal wat de mensen aan die beestjes geven.
Wanneer we bij de S87 komen, slaan we af naar links, richting Wind Cave NP.
Net voor we uit Custer State Park rijden, zien we nog een grote kudde antilopen.
Ze delen de weide met de prairie dogs.
We blijven weer veel te lang genieten.
Rond 12u30' komen we aan bij het visitor center van Wind Cave National Park.
Eerst gaan we ons aanmelden voor een tour in de grotten. Je kan hier niet vooraf reserveren, tickets zijn op first-come first-served basis. Ze organiseren 5 verschillende tours die meerdere malen per dag vertrekken. Wij kiezen voor de Garden of Eden tour (hier krijg je zowel boxwork, popcorn als frostwork te zien). Er is nog plaats in de tour van 14u.
We moeten dus een uur wachten en dat geeft ons mooi de tijd om te picknicken. De picnic area ligt een klein stukje terug. Er zijn behoorlijk wat tafels en er is veel schaduw. Ik val in herhaling maar dat laatste komt goed uit want het is alweer bijna 40 °C.
Safety tips: stevig schoeisel met anti-slip zool, geen rugzak (dus zorg voor een broek met veel zakken !)
Om 13 u 45' moeten we ons melden voor de tour en tegen 14 u vertrekken we dan. Het is maar een klein stukje wandelen naar het liftgebouw. Afdalen en terug naar boven komen gaat per lift.
Beneden is het lekker koel. Het traject is 0.25 mijl lang en er zijn ongeveer 150 trappen.
De grotten hier zijn ontstaan door zwavelzuur en niet door water.
Nog niet alle gangen werden tot het einde onderzocht en toch geldt de grot al als de 5de grootste ter wereld.
Meest bekend is de grot voor het boxwork.
(in barsten in de kalksteen zit calciet opgeslagen, de zachtere kalksteen loste op door de zuren die ooit de grot vulden en het hardere calciet is gebleven)
Popcorn en frostwork.
(grondwater sijpelt door de kalkstenen bovenlaag en neemt op zijn weg naar beneden kleine deeltjes calciet mee, zo ontstaan deze klein kunstwerkjes)
Net voor het einde van de tour gaat het licht uit. Letterlijk. De gids moet een stukje verder de stroom terug gaan aanzetten en laat de groep in het donker achter. Of toch niet helemaal, wij hadden voor de zekerheid onze zaklampen meegenomen en die komen nu goed van pas. We zijn op slag populair bij de andere mensen van de groep. De verlichting is snel gemaakt en de tour gaat verder.
Na een uur is de tour gedaan. Jammer, want het is zo mooi hier beneden.
(wij werden weeral geconfronteerd met de beperktheid van onze fototoestellen, nu ja in het half donker fotograferen zonder statief zal met elk toestel wel moeilijk zijn)
Nu gaat het terug richting Keystone, weer via Custer SP. Maar deze keer nemen we de Needles Highway Scenic Drive. Deze weg zigzagt door de Black Hills.
Er is een ZEER smalle doorgang en dan ben je bij
the Eye of the Needle
Het rondje is klaar, om 18 u 23' zijn we bij Mount Rushmore National Memorial.
We gaan eerst eten in het Carvers Cafe. Het wordt pizza en die is eigenlijk erg lekker.
De presidentenhoofden werden tussen 1927 en 1941 door Borglund uitgehouwen in de granieten rotsen.
Enkele cijfers:
een hoofd is 20 m hoog - een neus is 6,5 m lang - een oog is 4 m breed - een mond is 6 m breed.
Met volle buikjes kunnen we er weer even tegen.
Langs de Avenue of the Flags kom je bij het Grand View Terrace. Van hier vertrekt het Presidential Trail. Het is een rondje van 0.5 mijl. Je gaat er naar de voet van de berg.
Aangezien we gisteren de avondceremonie al gezien hebben, besluiten we vandaag bij het begin van de ceremonie te vertrekken. Anders zitten we misschien weer in de file en is het weer aardedonker als we naar ons hotel moeten terugrijden.
De planning van vandaag was niet echt goed. Zo hadden we graag in Custer State Park nog enkele wandelingen gedaan maar daar was geen tijd meer voor. We hebben veel meer tijd gespendeerd aan het kijken naar dieren. Ook het rijden van de Iron Mountain Road en de Needles Highway heeft veel meer tijd in beslag genomen dan we vooraf dachten. Eveneens wegens tijdsgebrek is Crazy Horse uit de planning gevallen (maar dit trok ons dan ook niet echt aan).
Het was een erg fijne dag maar als we hier nog ooit terugkomen, zal er zeker een dag meer in de planning voorzien worden.
